Nog even over de voorgaande blog inclusief de foto van mijn oudste broer Henk op de Vliegende Hollander. 
Mijn zus Gepke, computeractief in de “Pelerhof” in Assen, heeft de foto nog een aantal keren kritisch bekeken. Ze komt met diverse aanvullingen en verbeteringen:
– Rechts is inderdaad de voormalige slagerij/winkel van de joodse familie Bamberg;
– “Opoe Wolle” (Jantje Blaauw-Baas) is in 1943 overleden. “Ze heeft nog meegekregen dat Hemmo is geboren, maar toen was ze al bedlegerig.” (Augustus 1943)
– Correctie: De familie Blaauw (pa Jan, moeke Wiene, zoon Henk, dochter Gepke en later ook nog zoon Hemmo) woonde, vanaf de Hoofdweg gerekend, in het huis rechts, aan de kant van Van Anken.
– De familie Loer woonde in het middelste huis, de familie Stek in het linker.
– ‘Vrouw Gremmer”, van het winkeltje, was de oma van de latere kolenboer Gremmer.
– De familie Pijning (“moeke ging regelmatig koffie drinken bij Elsie Pijning”) is later verhuisd van het oosteinde naar het huis naast het vroegere distributiekantoor (later Groene Kruisgebouw) aan de Mennistenlaan.
– Op de foto met Henk zie je links een lichte streep, dat is volgens Gepke de “dam” naar het huis van de fam. Blaauw, tegenover slagerij Bamberg.
– Gepke heeft de foto nog eens en nog eens bekeken, “zelfs met een vergrootglas, en inderdaad, tussen de bomen door zie je iets wat op een huis lijkt…. Stond er een portiershuis bij de oprit van de boerderij van Van Anken?” Gepke kan het zich niet meer herinneren…. “Er staat ook een hek, die stond voor de tuin van de familie Loer. Daarachter waren ze met Pasen altijd aan het ‘riestern’, noten schieten op een plank om geld, een cent of een stuiver.”
– Zus Gepke heeft met oudste broer Henk gebeld. Hij herinnerde zich nog wel de woning aan de Olgerslaan, met een heel grote schuur. Van de woning bij café Brouwer wist hij niks meer.
– Bij de oprit van de boerderij van Van Anken stonden stenen muren met raampjes erin. “De hekken hoorden bij hun oprit, dus niet bij ons huis. Dat stond ook verder van de straat af, want we hadden veel speelruimte!”
Met dank voor zus Gepke en broer Henk. Ik heb het allemaal deze keer puntsgewijs verteld, want zo werkt het vaak ook bij mij in mijn hoofd. Fragmenten, beelden die elkaar soms verdringen, onderwerpen die over elkaar heen buitelen, een puinzooi, soms….
Een oude foto met moeke Wiene Blaauw-de Groot, de piepjonge Gepke op haar arm, Henk op klompjes verwonderd aan haar zij. Welk huis? Ik vermoed dat het hier het huis aan de Olgerslaan is, Olgerslaan 1, het huis staat er nog, volgens zegsman Theo Kiewiet. Wel ingrijpend verbouwd, maar toch….
Herinnneringen, “mijn hoofd zit nog vol met veel herinneringen van vroeger”, zegt mijn zus Gepke. Dan gaat het vaak om meer afwijkende zaken, niet de gewone dingen: pa die naar de fabriek gaat, moeke die met de was bezig is, Henk die….. Nee, dan gaat het bijvoorbeeld om “het klieren” dat Henk wel deed als moeke naar haar ouders in Drieborg was. “Hij sloeg dan met een natte schuddeldouk….” Volgens Gepke werd Henk door moeke verwend (en volgens mij deed ze datzelfde later met mijn broer Hemmo, hoe ‘subjectief’ zijn we eigenlijk?) “en dat zal wel gekomen zijn omdat hij vaak ziek was!” Gepke vertelt dat zij een keer longontsteking had en dat moeke dat maar niks vond. Zij weet nog dat de huisarts, dokter Magendans, toen zei: “Mag dat kind ook een keer ziek zijn???” Gepke heeft ook nog een herinnering aan mij, in de woningbouw. Ik lag volgens haar als baby in de kinderwagen altijd met mijn kont te wippen….. “Dan stond de kinderwagen in de kamer, voor de commode… Op de commode stond o.a. de radio (kast van de Centrale). Op die radio een kleedje en op dat kleedje mijn theeserviesje. Een heel dun porseleinen serviesje, gekregen van de tantes. Ik mocht er nooit mee spelen, want dan ging het toch maar kapot. Jij lag in de kinderwagen te wippen, de vloer bewoog, het was een houten vloer…. Alles ging schuiven en op een gegeven moment gleed het theeserviesje er af, bij jou in de kinderwagen. Moeke kwaad omdat jij wat schrammetjes had, ik kwaad omdat het serviesje kapot was… Het enigste wat nog heel was, waren de deksels van de suikerpot en theepot…. Er zaten muisjes bovenop… Resultaat was wel dat jij in de kinderwagen op een andere plek kwam te staan.”
Het ‘treintje spelen’ deden Hemmo en ik zowel in de schuur als in de kamer (in de woningbouw), herinnert Gepke zich. “Soms hadden jullie de stoelen in de gang staan en kon je nergens komen. Jullie kropen er dan onder door.” Gepke weet ook nog hoe de schuur in de woningbouw was ingericht. “In de schuur was niet echt een keuken. Wel stond er een kachel tegen de wand aan met een paar stoelen erbij. Er was ook een soort schoorsteenmantel. Aan de muur hing een koffiemolen, had moeke verzameld met punten, zal toen al wel van D.E. (= Douwe Egberts) geweest zijn. Volgens mij stond er ook een stoompot, daar kookte moeke “swieneerappels” in en werden pa zijn vieze overalls in uitgekookt en later afgeschrobd met een bezem….”
(wordt vervolgd)
